Schimmelnagelinfecties, beter bekend als erythematodes, zijn veel voorkomende infecties van de teennagels of vingernagels die ervoor kunnen zorgen dat de nagel geel, dik en broos wordt en meer vatbaar is voor breken en barsten. Sommige personen die aan erythematodes lijden, hebben ook een schimmelinfectie van de huid, vooral tussen de vingers (erytrodermie genaamd), resulterend in erythema multiceps.
Behandeling voor kalknagel infecties omvat meestal de toepassing van een actueel antischimmelmedicijn, zoals oplossingen (vaatpannen, vloeibare stikstof, oplossingen bestaande uit een of meer antischimmelmiddelen) en poeders. Andere plaatselijke toepassingen kunnen crèmes, oliën, zalven, lotions of oplossingen zijn die een antischimmelmiddel bevatten. Orale medicatie kan ook worden voorgeschreven door een arts of tandarts in geval van een ernstige schimmelnagelinfectie.
In de meeste situaties moet de behandeling van een schimmelinfectie aan de vinger- of teennagel binnen drie maanden na de eerste infectie worden gestart. Dit komt omdat de organismen die verantwoordelijk zijn voor de infectie zich gewoonlijk voortplanten in vochtige omgevingen, zoals die in de nagels, en zich gemakkelijk verspreiden naar andere vingernagels en de huid rond het geïnfecteerde gebied. De duur van de symptomen varieert sterk van geval tot geval, van drie maanden tot meer dan een jaar.
Het meest voorkomende type schimmelnagelinfectie is paronychia, of ontsteking van het nagelbed, die meestal wordt veroorzaakt door trauma of verwondingen aan de nagel. De andere drie meest voorkomende typen zijn onychomycosis barbae (een type dermatofytinfectie), onychomycosis tympanicum (een type coliforme infectie) en onychomycosis solitaires (een zeldzaam type dermatofytinfectie).
Een nagel met een witte vlek, knapperige, blauwachtige of gelige kleur, verdikt, gebarsten of kruimelig, kan tekenen vertonen van paronychia, tympanicum of onychomycosis barbae. Voor het derde type omvatten de symptomen pijn en irritatie in de nagel, vorming van blaren langs de nagelriem, verkleuring en verminking.
De meest voorkomende oorzaak van schimmelnagels is een soort schimmel genaamd Trichophyton rubrum. Er zijn verschillende soorten van deze soort bekend en ze zijn geïsoleerd uit verschillende bronnen, waaronder industrieel afval, saffloerolie, visolie, aarde, fruit, zaden, schors en andere.
Medische onderzoekers hebben deze soort geïsoleerd uit menselijke zweetmonsters. Het is aangetoond dat het sporen produceert die in verschillende omstandigheden kunnen groeien, inclusief die waarin andere soorten schimmels aanwezig zijn, inclusief de natuurlijke omgeving en die van nature voorkomen in vochtige aarde, rottende planten en dierenbont.
Symptomen van deze aandoening zijn onder meer verdikte, broze, droge, kruimelige, verkleurde of afbladderende nagels die vaak voorkomen in gebieden waar ze door contact met warme temperaturen of chemicaliën kunnen breken.
Schimmelnagels richten meestal niet veel schade aan, hoewel ze in extreme gevallen eelt kunnen vormen. Een dermatoloog kan schimmeldodende middelen voorschrijven die helpen de nagels sterker te maken en ze uiteindelijk te verwijderen. Een nagel moet mogelijk ook worden bijgesneden en gevijld als deze er gevlekt uitziet, zijn oorspronkelijke kleur heeft verloren of gaten krijgt. De beste optie is om een professional te raadplegen om er zeker van te zijn dat de aanbevolen behandeling voor uw specifieke aandoening werkt.
Klik voor meer informatie op deze link https://www.protectair.eu/.
Behandeling voor kalknagel infecties omvat meestal de toepassing van een actueel antischimmelmedicijn, zoals oplossingen (vaatpannen, vloeibare stikstof, oplossingen bestaande uit een of meer antischimmelmiddelen) en poeders.